യാത്ര.....
പാടവും...... നഗരവും ഓരോന്നും കൗതുകത്തോടെ അവൾ നോക്കിയിരുന്നു. ട്രെയിനിന്റെ ജനൽ കമ്പി മുറുകെ പിടിച്ച്‌ അവൾ കാണുന്ന കാഴ്ച്ചകൾ അമ്മയ്ക്ക്‌ പറഞ്ഞുകൊടുത്തു. ആദ്യമായിട്ടാണു ഇങ്ങനെ ഒരു ട്രെയിൻ യാത്ര. കടലിൽ തിരമാലകൾ ആഞ്ഞടിക്കും പോലെ അവളുടെ ഉള്ളിൽ ആനന്ദം തിരതല്ലി. ഇരുട്‌ നിറഞ്ഞ കവാടങ്ങൾക്കുള്ളിലൂടെ ട്രെയിൻ നീങ്ങുമ്പോൾ പാവം പേടിച്ചിട്ടാകണം അവൾ ഉച്ചത്തിൽ നിലവിളിച്ചു. അടുത്തുള്ള യാത്രികർ തെല്ലരിശത്തോടെ അവളെ നോക്കി കണ്ണുമിഴിച്ചു. അവളുടെ നിക്ഷ്കളങ്കമായ ചിരിപോലും അവർ വെറുപ്പോടെ നോക്കി. "മോളെ ഇവിടെ അനങ്ങാതിരിക്കൂ " കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ ഒന്നുകൂടി സാരിത്തുമ്പു കൊണ്ട്‌ തുടച്ച്‌ ആ അമ്മ പറഞ്ഞു. പാവം അവരുടെ കണ്ണും മുഖവും കരഞ്ഞ്‌ വീർത്തിരുന്നു. എന്താണിത്ര കരയാനുള്ളത്‌? അറിയില്ല എന്നാണുത്തരം.................. ട്രെയിൻ ഏതോ ഒരു സ്റ്റേഷനിൽ നിർത്തിയപ്പോൾ അവർ അവളുടെ കൈയ്യും പിടിച്ച്‌ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. വീണ്ടും നീണ്ട സമയത്തെ കാർ യാത്ര. അവസാനം അതും ഒരു വലിയ കവാടത്തിനു മുന്നിൽ നിന്നു. അവർ ആ കവാടത്തിനു മുന്നിൽ സ്ഥാപിച്ചിരുന്ന ബോർഡ്‌ വായിച്ചു.'സ്വാന്തനം മെന്റൽ കെയർ ബോർഡിംഗ്‌ സെന്റർ ' ഒരു നിമിക്ഷത്തെ നിശബ്ദത അവർ അവളുടെ കൈയ്യും പിടിച്ച്‌ അതിനുള്ളിലേക്ക്‌ കടന്നു. കൗതുകം തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവൾ ചുറ്റും നോക്കി. തന്നെ പോലെ ഒരുപാടു പേർ. ചെടിക്കുവെള്ളം നനക്കുന്നു,പാട്ടുപാടുന്നു,ഓടികളിക്കുന്നു. അമ്മയുടെ കൈ വിടുവിച്ച്‌ അവളും അവരോടൊപ്പം കൂടി. സ്വാന്തനത്തിന്റെ ഓഫീസ്‌ മുറിയിൽ പണവുമടച്ച്‌ കണ്ണുകൾ പൊത്തി കരഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ ഇറങ്ങി ഓടി അവർ കാറിൽ കയറുമ്പോഴും , ഒന്നുമറിയാതെ അവൾ തന്റെ പുതിയ കൂട്ടുകാരുമൊത്ത്‌ കളിക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു പൂമ്പാറ്റയെ പോലെ.............................
No comments:
Post a Comment